De jaren vijftig en de saamhorigheid

De jaren vijftig in Nederland worden ook wel gezien als de jaren van de saamhorigheid en solidariteit, begrippen waar het in de vandaag uitgesproken regeringsverklaring ook vaak over gaat. De jaren vijftig waren de jaren van de lotsverbondenheid van de mensen in een tijd van wederopbouw. Er werd alles aan gedaan om de naoorlogse gemeenschap op te bouwen. Het waren de jaren waarin de samenleving nog als maakbaar werd beschouwd. Het vooroorlogse verzuilde stelsel keerde na 1945 terug en daarmee ook het autoritaire karakter van de dertiger jaren. Er kwam een geleide loonpolitiek en men kan niet ontkennen dat deze tijd gekenmerkt werd door enige betutteling. Het waren ook de jaren van de gezelligheid, de familie Doorsnee op de radio, gezinnen rond de eetkamertafel met de lamp erboven. Bekend is dat het gezin Van den Bos, sinds 1948 woonachtig in de Kersenstraat op zaterdagavond luisterde naar 'Negen heit de klok'. Er was nog wel sprake van karigheid, van lage lonen en er was nog verdeeldheid tussen standen en zuilen. Er heerste een puriteinse moraal op sexueel vlak en men diende zich zoveel mogelijk aan alles te conformeren. De sociale controle was enorm. Eind jaren vijftig begon dit beeld te kantelen. Er kwam, met name ook door de jongerencultuur en de opkomst van de nozems en rock and roll meer vrijheid en losbandigheid.