Lena Dieuwertje over de ziekenhuisopname van haar man Arie in oktober 1966

In oktober 1966 kwam Arie van den Bos comateus in het ziekenhuis. In 1988 sprak Lena Dieuwertje van den Bos-Bavelaar de volgende woorden over de coma van haar man: " 's Morgens om half acht zei mijn vader: ''Joh Leny", hij riep ons. Hij was ziek een week tevoren;'s Woensdagsavonds zat hij nog naar een film te kijken of een voetbalwedstrijd en daarna had je nog een film. Toen zei hij: "Ik ga naar bed. Mijn vader en moeder gingen naar bed, ik ging naar bed. Hij zei: "Ik blijf nog even kijken; Donderdagochtend, mijn vader zegt: ''Joh, Aad , naar werk", hij werd niet wakker en ik zag het ook en wij schudden aan het bed. Nee. Nou ja, meteen als de duvel natuurlijk de dokter erbij gehaald; De zenuwen hadden we; Ja, want ik denk, die komt niet meer bij, die is levend dood. Dus ik liep in mijn duster naar d eoverkant. We hadden toen nog geen telefoon natuurlijk. Naar de buren, meteen de dokter gebeld. Nou, de dokter kwam gauw en hij stelde de diagnose. Hij spuugde alleen hier bruin. Toen schrok ik, ik dacht dat het bloed was, maar dat was koffie en van je hoofd ga je braken. Dokter Postel zei: ''Het kan nog goed komen, hij is niet verlamd." Hij voelde aan zijn armen. Dat was al een redding; Neem die doek mee, want we hadden meteen een handdoek gepakt, omdat hij misselijk was. Meteen de ziekenauto erbij. Hoe gauw het ging weet ik niet. Dus ik zat om half negen op het ziekenhuis. Het Academisch, neurologie. Nou, dat is een nare afdeling. "Wat is er gebeurd?"Ik zeg:" zo en zo." ''Heeft je man iets bijzonders gegeten? Ik zeg: "Ik zou niet weten wat." Gelijk naar de ogen gekeken." Heeft hij last van hoofdpijn?" Ik zeg:"Nou, hij heeft inderdaad veel last van hoofdpijn." Nou,onderzoeken he. Nou, de hele dag ben ik gebleven. Ik heb toch nog zijn ouders gewaarschuwd; zijn vader opgebeld, die kwam gelijk van werk. Nou, de zaak nog wat gebeld. Ja, ik denk, ik moet toch wat. Toen kwam zijn vader gelijk 's morgens om half elf en ja, we bleven. Ik zeg: ''Moet ik 's nachts blijven?" Nee, dat hoefde niet. Het was niet zo gevaarlijk. De andere morgen ga ik er gelijk weer heen. Ik belde op; Ik zeg:"Hoe is het?" Nou het gaat wel. Ik kom 's morgens om elf uur en hij zat zo rechtop in zijn bed. Net of er niets aan de hand was."

Gezondheidstoestand Jansje van den Bos-Schaft (1919)

De gezondheidstoestand van Jansje van den Bos-Schaft, geboren aan de Leidse Vollersgracht op 5 januari 1919 als dochter van Arie Schaft (1893-1980) en Elizabeth Schaft-van Welzen(1894-1973), laat nog altijd te wensen over. Nadat ze afgelopen 29 juni 2006 een hartstilstand had gekregen tijdens een galsteenoperatie in het Leiderdorpse Rijnlandziekenhuis en gereanimeerd was, leek ze na een aanvankelijke terugslag -ze moest na een dag op zaal weer naar de hartbewaking -vrij goed te herstellen. Eind juli mocht ze het Rijnlandziekenhuis verlaten. De laatste tijd ging het redelijk met haar, maar gisteren kwam het bericht dat ze opnieuw een crisis doormaakt wat betreft haar gezondheid. Zo zou ze enorm trillen en voelt ze zich nog altijd niet goed. Op de vraag of ze veel pijn had, antwoordde ze ontkennend. Jansje van den Bos, weduwe van de in 1988 overleden Denijs van den Bos, hoopt op 5 januari 2007 haar 88e verjaardag te vieren.

De huwelijksdag van Arie van den Bos en Lena Dieuwertje Bavelaar: 29 augustus 1963

A.s. dinsdag, 29 augustus 2006, is het precies 43 jaar geleden dat Arie van den Bos(1945) en Lena Dieuwertje Bavelaar(1944-1997) elkaar het ja-woord gaven op het Leidse stadhuis. Ze trouwden ook voor de kerk. Door het overlijden van Lena Dieuwertje op 27 november 1997 kwam er een voortijdig einde aan dit huwelijk. Arie van den Bos hertrouwde op 27 februari 2004 met Cock Janssen. De huwelijksakte van Arie en Lena Dieuwertje luidde als volgt: Heden, negenentwintig augustus negentienhonderd drieeenzestig verschenen voor mij, ambtenaar van de burgerlijke stand van LEIDEN ten einde een huwelijk aan te gaan: Van den Bos, Arie, oud achttien jaar, kantoorbediende, geboren en wonende te Leiden, minderjarige zoon van: Van den Bos, Denijs, oud vijfenveertig jaar, rijksambtenaar en van Schaft, Jansje, oud vierenveertig jaar, zonder beroep, beiden wonende te Leiden, alhier tegenwoordig en toestemmende en Bavelaar, Lena Dieuwertje, oud achttien jaar, kantoorbediende, geboren en wonende te Leiden, minderjarige dochter van: Bavelaar, Johannes, oud drieenzestig jaar, herenkapper en van Van den Eijkel, Anna, oud drieenvijftig jaar, zonder beroep, beiden wonende te Leiden, alhier tegenwoordig en toestemmende De afkondiging van dit huwelijk is geschied te Leiden. Bruidegom en bruid verklaarden elkander aan te nemen tot echtgenoten en getrouwelijk alle plichten te zullen vervullen, welke door de wet aan de huwelijkse staat verbonden zijn. Daarop heb ik, in naam der wet, uitspraak gedaan dat zij door de echt aan elkander zijn verbonden. Als getuigen waren tegenwoordig: Van den Bos, Denijs, oud zesenzestig jaar, fruithandelaar, grootvader van de bruidegom, wonende te Leiden en Schaft, Arie, oud zeventig jaar, metselaar, grootvader van de bruidegom, wonende te Leiden. Waarvan akte, welke overeenkomstig de wet is voorgelezen.

Trudy van den Bos aan haar ouders in het voorjaar van 1965

Het was in de mei- of junimaand van 1965 dat ouders Van den Bos naar Oostenrijk reisden voor een vakantie; Dochter Trudy, toen 22 jaar oud, schreef hun de volgende brief: Even een berichtje van ons. Hoe gaat het met jullie, goede reis gehad? Hoe is het weer? Hier gaat het best wel. Jullie hebben zeker ook wel van dat ongeluk gehoord bij Innsbruck met die bus, erg he? Nu, hier gaat alles goed. Betty kreeg maandagavond een vreselijk oog, helemaal dik en dicht, om +- 10 uur werd het paars-rood, verschrikkelijk raar gezicht en natuurlijk een pleister op haar wenkbrauw. Ze vond de spuitjes van de verdoving het ergst, maar verder heeft ze niets gevoeld. Ze zijn toch nog een half uur met haar bezig geweest. Oma Schaft kwam 's middags en 's avonds kwam tante Rie nog even horen, dus ze had wel belangstelling. NU is het natuurlijk nog pijnlijk, maar de dikte wordt nu iets minder. Maandagochtend kwam Aad ons met te veel kabaal en te veel herrie roepen, gordijnen open, ramen open, nu je weet wel. Leny redt zich prima, 's morgens staat hier alles netjes aan kant en Danny voelt zich prinsheerlijk zoveel aandacht te hebben. Pluis gaat zelfs Danny kopjes lopen geven, dus dat loopt ook al weer los. Het is momenteel disndagavond, morgen gaat de brief dus op de post, schrijven jullie dan wanneer en /of hoe laat jullie thuiskomen?

De jaren vijftig

In de navolgende tijd groeide de welvaart in Nederland. Denijs klom op bij de PTT. Op 1 juli 1950 werd hij monteur, per 3 januari 1955 werd hij bevorderd tot monteur 1e klasse. Vooral gedurende de jaren vijftig en zestig werd de wederopbouw met kracht ter hand genomen. Ook kregen meer en meer mensen de gelegenheid af en toe vakantie te nemen. Het gezin Van den Bos trok er in de jaren vijftig jaarlijks op uit. Men installeerde zich dan in Katwijk, alwaar de tent werd neergezet. Daar genoot men van de vrije natuur en de zee. De kinderen groeiden voorspoedig op en genoten van de jaren in Katwijk. Vader Denijs werkte zich verder op bij de PTT, op 1 september 1959 kwam hij in Alphen te werken en op 1 mei 1960 werd hij chef-monteur. Vervolgens kwam hij op 1 juni 1961 weer naar Leiden. In 1958 bezochten Denijs van den Bos, zijn vrouw Jansje en zijn ouders Denijs van den Bos (1896-1966) en Geertruida van den Bos-Nievaart (1899-1992) de Expo in Brussel. Aan het begin van de jaren zestig werd een bezoek aan Duitsland gebracht.

De huwelijksdag van Jansje en Nijs: 5 augustus 1942

Vandaag is het precies 64 jaar geleden dat Jansje Schaft en Denijs van den Bos in het huwelijk traden. Dat gebeurde op 5 augustus 1942. Van haar ouders kreeg Jansje 400 gulden als huwelijksgeschenk. Ze kocht er een tafel en vier stoelen van: twee gewone stoelen en twee armstoelen. Dat kostte 175 gulden. Van hun beider ouders kregen Janny en Nijs een rood-wit overtrokken veren tweepersoonsbed. Zo bracht het huwelijksfeest - s'ochtends vroeg waren de beiden al getrouwd- enige verlichting in de droefgeestige bezettingstijd. De vreugde was toch al van korte duur, want spoedig na de huwelijksvoltrekking was Denijs genoodzaakt werk te aanvaarden voor de Duitsers in het oosten van het land. Gedurende meer dan twee jaar zouden de jonggehuwden elkaar slechts af en toe zien. Men betrok enige kamers aan de Zijloordkade. In augustus 1967 waren Jansje en Nijs 25 jaar getrouwd. Zoon Arie van den Bos, geboren op 15 mei 1945 en dus 22 jaar oud, hield een speech. Hij zei het volgende:"Mij is de eer te beurt gevallen namens uw kinderen het woord tot u te richten. Het is u bekend dat ik bepaald geen spreker van professie ben. Toch wil ik proberen onder woorden te brengen onze gevoelens van dankbaarheid,ook namens mijn zusters voor al datgene wat u beiden in deze afgelopen 25 jaar voor ons hebt gedaan. En dat is bepaald niet gering. Beter dan wie ook weet uzelf welke moeite en inspanning u zich heeft moeten getroosten om ons datgene te bieden wat in uw vermogen lag. Zulke dingen ontdek je helaas wat laat, maar wij zijn ervan overtuigd dat u beiden begrip op kunt brengen voor die tekortkoming onzerzijds. Daarom, lieve ouders, verheugt het mij dat ik de tolk mag zijn, zowel van uw kinderen en kleinkind, uw verdere familie en al uw kennissen hier aanwezig, om uiting te geven aan onze blijheid tesamen met u dit heuglijke feit te vieren van uw zilveren huwelijksfeest. Ik wilde graag besluiten met u beiden een lang en gelukkig leven toe te wensen, bovenal in goede gezondheid. En dat dit feest voor u een bekroning mag zijn op deze 25-jarige band. Ik hoop dat het voor ons een onvergetelijke avond wordt die nog lang in onze herinnering mag blijven, u beiden waardig. Lang leve het bruidspaar, hoera!

De hongertochten van Jacques van den Bos gedurende de hongerwinter 1944/1945

Jacques van den Bos,de in 1929 geboren broer van Denijs van den Bos, is gedurende de hongerwinter vijf keer op hongertocht geweest.'' Dat was in 1944/1945",zo zegt ie er zelf over.'' In 1945 is de laatste keer geweest. Toen kwamen we Nijs nog tegen. Dat was aan het einde van de oorlog. Met Nijs ben ik ook een keer weggeweest. Dat was in Noord-Holland en als ik het goed heb was het vanuit Leiden naar de Wieringermeer. In Slotermeer of zo hebben we toen geslapen en daar hebben we aardappelen gekregen. Net voor de kerstdagen kwamen we op 24 december terug. Dat was met Nijs. 's Maandags tevoren waren we weggegaan. Zover als mogelijk heb je toen kerstfeest gevierd, want er was zo goed als niks. Alleen we hadden wel aardappelen. Echt honger hebben we niet gehad . Ik ben vijf keer weggegaan voor aardappelen en wat ik nog meer kon krijgen: tarwe. We zijn ook een keer naar Enschede geweest met Suse. Dat was al in 1945."-aldus Jacques van den Bos die het gezin gedurende de slechte tijd aan het einde van de bezetting de hongerwinter heeft doorgeloodst.