De capitulatie

Half mei 1940 capituleerde Nederland. Over die capitulatie gaat deel 3 van de oorlogskranten dat deze week verscheen. Jansje van den Bos-Schaft vertelde in 1985 over die eerste oorlogsweek in 1940 het volgende:' De Duitsers waren aan het bombarderen in Rotterdam en toen brak er gewoon een soort paniek uit onder de mensen. Toen was er al mobilisatie en toen werden er auto,s gevorderd. Toen zat het gezelschap erin met Paul Steenbergen. En die mensen werden op de Zoeterwoudse singel aangehouden door een of andere hoge piet. Ze moesten die auto hebben. Dat was Myra Ward. Die kwamen bij de tandarts om thee. En nog een paar toneelspelers. En toen moest ik thee zetten. Want die mensen waren helemaal in paniek. Ze moesten ergens optreden. Die mensen moesten naar Utrecht. Ik meen dat ze uit Den Haag of Rotterdam kwamen. Her was een grote auto en die werd gevorderd. Je hoorde hier de bommen vallen op Rotterdam."

10 mei 1940: Duitse invasie

Dit gehele jaar 2017 verschijnen De oorlogskranten. Een heruitgave van gedurende de bezettingsgraden 1940-1945 in Nederland verschenen kranten. Vorige week verscheen deel 1, 10 mei 1940 De Duitse inval. Onze moeder en oma heeft ooit over die inval het volgende verteld. Goed te weten dat op de avond van donderdag 9 mei 1940 Jansje en Nijs op de fiets naar de dansschool van Mieremet waren gegaan. Het was die 9e mei 1940 prachtig voorjaarsweer geweest in Nederland en ook op vrijdag 10 mei was het mooi, zonnig weer. Jansje vertelde later:' Ij was te laat thuis gekomen. Dat was precies de nacht voor de oorlog. Toen kwam ik om half een thuis. We waren wezen dansen bij Mieremet. Toen is het een beetje laat geworden en toen was mijn vader zo kwaad, oh wat was hij kwaad. Dat pikte ik niet.'s Nachts om vier uur begonnen ze al te vliegen. Ik heb wel geslapen, een paar uur en toen werden we wakker door de vliegtuigen. Dat was je niet gewend. Ik keek uit het wc-raampje. Dat was om vier uur, misschien is het half vijf geweest. Een hele laag van die Messerschmitts.'

Het bioscoopbezoek van moeder en zoon

Aan het einde van de jaren 50 bezochten moeder Jansje en zoon Aad veelvuldig de bioscoop. Arie van den Bos, mijn vader, heb ik op 1 december 2007, kort voor zijn dood daarover gesproken. Hij vertelde toen:' Mijn moeder was nogal een bioscoopgangster. Ik ben er een keer voorgehouden. Dat was een film voor veertien jaar en ik was twaalf. Mijn moeder wilde me mee laten gaan, die was niet zo bang. Maar ze hielden me er toch voor. De film heette Het monster dat de wereld bedreigde. dat was een hele rare film, een soort griezelfilm. Dat was helemaal niet goed voor me. Dat was een raar beest. die brak overal in. Dat was eigenlijk een hele slechte film, maar je oma ging overal naartoe. Die keek niet zo deun. De portier zei tegen haar, het is op uw verantwoordelijkheid en toen mocht ik er toch in.'

Twintig pakjes Engelse roomboter

Vandaag is het 98 jaar geleden dat onze moeder en oma Jansje ter wereld kwam. Vandaag keren we terug naar het jaar 1945 uit haar leven. Omdat ze toen in verwachting was van haar zoon Aad kreeg ze elke week een extra boterbon. Die bonnen spaarde ze op en toen kreeg ze na de bevrijding opeens twintig pakjes Engelse boter. Oom Hendrik, de oom die in het concentratiekamp had gezeten gaf ze toen vier pakjes boter. Haar zoon werd op 15 mei 1945, tien dagen na de bevrijding geboren. Pas eind mei werd vader Nijs hiervan op de hoogte gesteld. Hij had in Enschede gezeten en was al op 1 april 1945 bevrijd. Daar kreeg vader Nijs al eerder brood en spek. Jansje heeft in de hongerwinter ook tulpenbollen moeten eten., Verschrikkelijk, maar je had honger, zo vertelde ze later. Dat was in maart of april 1945.' We hebben een keer van het Rode Kruis wittebrood gekregen, Dat was in februari 1945. Er gingen ook mensen op hongertocht.

Een gezond en gelukkig 2017

Op deze plaats wil ik jullie allen een heel gelukkig en gezond 2017 wensen. Veel liefde, compassie en gezondheid gewenst. Het is dit jaar 10 jaar geleden dat onze moeder en oma Jansje Van den Bos-Schaft van ons heenging. Het is dan tevens 10 jaar geleden dat onze vader, broer, oom en opa Arie van den Bos afscheid van ons nam. Verder zal het op 27 november 20 jaar geleden zijn dat Leny van ons heenging. Daarom, omdat we bij elkaar willen blijven, wens ik de familie vooral gezondheid toe. Beterschap voor Trudy en Betty en ook de rest van ons allen veel geluk in het nieuwe jaar 2017 gewenst! Prosit nieuwjaar!!