De dood in mapjes

Thuis bewaar ik de dood in mapjes, zo schreef Boudewijn Buch ooit in een boekje. En dat zeg ik hem na, thuis bewaar ik de dood in mapjes. Gegevens, doop-, trouw- en begraafgegevens van reeds lang overleden voorouders in mapjes.En zo hou ik die voorouders meteen ook weer een beetje in leven want het zijn sporen van hun bestaan.Ze hebben als het ware het pad, het levenspad voor ons gebaand.We zijn een schakel in een groter geheel, noem het God, de natuur, de tijd.Een kosmisch geheel waar wij deel van zijn.Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde,zo klonk het bij de crematieplechtigheid van onze vader.Ook hij was een schakel in de lijn van onze voorouders die eeuwenoud is.Thuis bewaar ik de dood in mapjes, toch iets om bij stil te staan.