Arie van den Bos 10 jaar van ons heen

Morgen is het 10 jaar geleden dat onze zo beste vader, broer, zwager, oom en opa Arie van den Bos van ons heenging., Ik ga over je schrijven als je er niet meer bent, vertelde ik hem kort voor zijn dood. , Ik ben helemaal niet belangrijk, antwoordde hij me toen. Maar voor ons was hij wel belangrijk, een schakel binnen onze familie, een man die er was voor anderen, een sociale man die opkwam voor mensen in de verdrukking, mensen aan de onderkant. Dat verklaart ook zijn jarenlange sympathie voor een partij als de Partij van de Arbeid. Soms bleef hij tegen beter weten in in die partij geloven. Hij had het van huis uit nu eenmaal meegekregen .Een sociaaldemocratisch nest., Wees jezelf, blijf met beide benen op de grond staan en doe goed aan anderen, hield hij me voor. Hij sprak die woorden in het Diaconessenzeiekenhuis kort voor zijn dood tegen me. Hij was soms rebels, maar dit dan weer gecombineerd met soms burgerlijk-conservatieve trekken. Ontregelen deed hij soms, zoals ook blijkt uit een brief die Trudy in 1965 aan haar ouders schreef.Ze schreef: Maandagochtend kwam Aad ons met te veel kabaal en te veel herrie roepen, gordijnen open, ramen open, nu je weet het wel. Hij was de lievelingszoon van zijn moeder. Aad en moeder Janny, dat waren twee handen op een buik. Opmerkelijk dat ze in hetzelfde jaar zijn overleden. Nooit vergeet ik dat toen hij het filmpje dat John had samengesteld bij de dood van onze moeder en oma Janny aanschouwde, ik hem huilend aan de telefoon had. hij had zijn vrouw moeten missen en nu ook nog eens zijn moeder. we zullen deze opmerkelijke man nooit vergeten. Rust zacht, beste vader!